Bryd hynny clywodd Herod y tetrarch am enwogrwydd Iesu, ²a dywedodd wrth ei weision, "Dyma Ioan Fedyddiwr. Codwyd ef oddi wrth y meirw; dyna pam mae'r pwerau gwyrthiol hyn ar waith ynddo." ³Oherwydd roedd Herod wedi cipio John a'i rwymo a'i roi yn y carchar er mwyn Herodias, gwraig ei frawd Philip, ⁴oherwydd bod Ioan wedi bod yn dweud wrtho, "Nid yw'n gyfreithlon i chi ei chael hi." ⁵Ac er ei fod am ei roi i farwolaeth, roedd yn ofni'r bobl, oherwydd eu bod yn ei ddal yn broffwyd. ⁶Ond pan ddaeth pen-blwydd Herod, dawnsiodd merch Herodias o flaen y cwmni a phlesio Herod, ⁷fel ei fod wedi addo gyda llw i roi beth bynnag y gallai ofyn. ⁸Wedi'i chymell gan ei mam, dywedodd, "Rho i mi ben Ioan Fedyddiwr yma ar blat."

⁹Ac roedd yn ddrwg gan y brenin, ond oherwydd ei lwon a'i westeion fe orchmynnodd ei roi. ¹⁰Anfonodd a chael John i ben yn y carchar, ¹¹a dygwyd ei ben ar blastr a'i roi i'r ferch, a daeth â hi at ei mam. ¹²Daeth ei ddisgyblion a chymryd y corff a'i gladdu, ac aethant a dweud wrth Iesu. ¹³Nawr pan glywodd Iesu hyn, fe dynnodd yn ôl oddi yno mewn cwch i le anghyfannedd ar ei ben ei hun. Ond pan glywodd y torfeydd, dyma nhw'n ei ddilyn ar droed o'r trefi.

¹⁴Pan aeth i'r lan gwelodd dorf fawr, a thosturiodd wrthynt ac iacháu eu sâl. ¹⁵Nawr pan oedd hi'n nos, daeth y disgyblion ato a dweud, "Mae hwn yn lle anghyfannedd, ac mae'r diwrnod ar ben bellach; anfonwch y torfeydd i ffwrdd i fynd i'r pentrefi a phrynu bwyd iddyn nhw eu hunain."

¹⁶Ond dywedodd Iesu, "Nid oes angen iddyn nhw fynd i ffwrdd; rydych chi'n rhoi rhywbeth iddyn nhw ei fwyta."

¹⁷Dywedon nhw wrtho, "Dim ond pum torth sydd gyda ni yma a dau bysgodyn."

¹⁸Ac meddai, "Dewch â nhw yma ataf i." ¹⁹Yna gorchmynnodd i'r torfeydd eistedd i lawr ar y gwair, a chymryd y pum torth a'r ddau bysgodyn, edrychodd i fyny i'r nefoedd a dweud bendith. Yna torrodd y torthau a'u rhoi i'r disgyblion, a'r disgyblion yn eu rhoi i'r torfeydd. ²⁰Ac roedden nhw i gyd yn bwyta ac yn fodlon. A dyma nhw'n cymryd deuddeg basged yn llawn o'r darnau oedd wedi torri. ²¹Ac roedd y rhai oedd yn bwyta tua phum mil o ddynion, ar wahân i ferched a phlant.

²²Ar unwaith fe barodd i'r disgyblion fynd i mewn i'r cwch a mynd o'i flaen i'r ochr arall, wrth iddo ddiswyddo'r torfeydd. ²³Ac wedi iddo ddiswyddo'r torfeydd, aeth i fyny ar y mynydd ar ei ben ei hun i weddïo. Pan ddaeth yr hwyr, roedd yno ar ei ben ei hun, ²⁴ond yr oedd y cwch erbyn hyn yn bell o'r tir, wedi ei guro gan y tonnau, canys yr oedd y gwynt yn eu herbyn. ²⁵Ac ym mhedwaredd wylfa'r nos daeth atynt, gan gerdded ar y môr. ²⁶Ond pan welodd y disgyblion ef yn cerdded ar y môr, dychrynwyd hwy, a dywedasant, "Mae'n ysbryd!" a gwaeddasant mewn ofn. ²⁷Ond ar unwaith siaradodd Iesu â nhw, gan ddweud, "Cymer galon; mae'n I. Peidiwch â bod ofn."

²⁸Ac atebodd Pedr ef, "Arglwydd, os mai ti ydyw, gorchmynnwch imi ddod atoch ar y dŵr."

²⁹Meddai, "Dewch." Felly cododd Pedr allan o'r cwch a cherdded ar y dŵr a dod at Iesu.

³⁰Ond pan welodd y gwynt, roedd arno ofn, a dechrau suddo gwaeddodd, "Arglwydd, achub fi."

³¹Fe wnaeth Iesu estyn ei law ar unwaith a gafael ynddo, gan ddweud wrtho, "O ti heb fawr o ffydd, pam wnaethoch chi amau?" ³²A phan gyrhaeddon nhw'r cwch, daeth y gwynt i ben. ³³Ac roedd y rhai yn y cwch yn ei addoli, gan ddweud, "Yn wir, ti yw Mab Duw."

³⁴Ac wedi iddynt groesi drosodd, daethant i dir yn Gennesaret. ³⁵A phan wnaeth dynion y lle hwnnw ei gydnabod, dyma nhw'n anfon o gwmpas i'r holl ranbarth hwnnw a dod â phawb oedd yn sâl ato ³⁶ac awgrymodd ef na allent ond gyffwrdd â chyrion ei wisg. Ac fe wnaeth cymaint â chyffwrdd â hi ei wneud yn dda.